SELAMUNALEYKÜM

 
Eğer dolmuşa biniyorsanız ve gözlemlerseniz göreceksiniz ki vatandaş birbirine selam vermiyor. Selamsız sabahsız bir toplum haline dönüşmüşüz.
Bu durum maneviyatımızdaki çöküşün resmi olsa gerek.
Selamsız bir toplum: Değerler manasında uğradığımız erozyonun fotoğrafıdır.
İnsanlar birbirleriyle yan yana otursalar da. Sırt sırta bulunsalar da neden birbirleriyle muhatap olmuyorlar? Neden yanlarındakiyle selamlaşmaktan korkuyorlar? Birbirini tanımayan insanlar birbirlerinden selamı niye esirgiyor?
Vatandaş, selamlaşmayı unutacak kadar işe yorgun mu gidiyor?
İşten eve dönüş için çıktığı yolda selamlaşmayı kendine ikinci bir yük olarak mı görüyor?
Oysa selamlaşma buzları çözmez mi?
Selamlaşma rahmet kapılarını aralamaya vesile olmaz mı?
Selamlaşma somurtan yüzlere tebessüm ettirmez mi?.
Selamlaşma bir bereket kapısı değil mi ki; Tanıdık değilse selamlaşmayı neden göz ardı eder olduk?
Dolmuşlardan, otobüslerden neden selam kalktı? İnsanlarımız dolmuşta birbirleriyle şoföre para uzatmak, para üstü almak dışında irtibat kurmuyorlar. Tüm iletişimler maddiyata dayanmış durumda.
 
Geçen hafta cumartesi günü Pendik minibüs durağında dolmuşa bindim. Minibüs henüz yeni kalkmış, Birinci viteste ağır ağır ilerliyordu. Duraktan çıkmadan önce son yolcularını alıyordu. Ben araçta ayakta kalmıştım. Akşam karanlığı çökmüştü. Akşam karanlığında dolmuştaki insanlar, iyice bakmadıkça birbirlerini tanıyamıyorlardı.
Minibüs bir süre gittikten sonra bir yolcu almak için durdu. İçerisi kalabalıktı. Yolcu arabaya binebilmek için biraz koşmuş olacak ki, nefes nefese kalmıştı. Soluk alıp verişindeki sesinden, birisinin arabaya bindiği anlaşılıyordu.
Yolcu, arabaya biner binmez ?selamunaleyküm ? dedi. Hiç kimse az önce araca binen kişinin selamını almadı.
Aradan birkaç saniye geçti. Yolcunun yanında, önünde yüz yüze kaldığı kişiler de, verilen selamı almamıştı.
Selam  veren yolcu için güzel duygular yaşadım birkaç saniyeliğine. -Bu zamanda böyle iyi insanlar da varmış- dedim, kendi kendime. Selamı boşta kalmasın; rahmetinden nasipleneyim niyetiyle; sırt sırta durduğumuz kişiye dönerek; Allah rızası için ?aleykümselam? dedim. ?Aleykümselam? diyerek adama yüzümü döndüğümde ne ile karşılaşsam iyi. Adam minibüse binerken telefon ile başkasını aramış meğerse. Karşıdaki kişi telefonu açınca, bizim yolcu minibüsün merdiven basmağında?selamunaleyküm? diye konuşmaya başlamış.
Velhasıl, selam; telefonla konuştuğu  şahsa verilmiş, bana değil?