Kıskançlık ve Diğergamlık

Bir diğer adıyla Kuran-ı Kerim'de geçen ifadesiyle "hased" yer bitirir iyilikleri; ateşin odunu yediği gibi buyuruyor Hz. Peygamber (sav).... işte bu kadar kötü, bu kadar şenî bir haslet. Kıskançlık Gökte Adem'e secde etmeyen Şeytan'ın ;  yerde kardeş katili  Kabil'in vasfıdır.

 İnsanı huzursuz eden, sahip olduklarıyla yetinmesini bilemeyen, Rabbinin takdirini hazmedemeyen hâsid (hased eden) mutsuzdur. 
Kıskanç kişi asla mutlu olamaz bu hayatta.

Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellemin bu konuda Ebu Zerr'e tavsiyesinde mutluluğun anahtarının hasetten uzak olmak olduğunu açıkça görüyoruz ki Efendimiz ona " Ey Ebu Zerr, "Kendinden aşağıdakine bak mutlu olursun" buyurmuştur.

 Güzeller güzeli Efendimizin tavsiyelerine kulak verdiğimiz sürece mutlu olur,  mutlu kalırız.

 İç huzuru ancak sahabenin de yaşadığı îsâr iklimi ile yaşanır. İsar; kendi ihtiyacı olduğu halde kardeşini kendi nefsine tercih edebilmektir. Bir başka ifadeyle diğergamlıktır îsâr. Yani "önce canan sonra can" diyebilmektir. Bugünün modern(!) dili ile empatik ve sempatik olabilmektir isar sıfatı. 

Kur'an-ı Kerim'de "îsâr'  ile ilgili şöyle buyrulmaktadır; 
Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş ve gönüllerine imanı yerleştirmiş olan kimseler, kendilerine göç edip gelenleri severler ve onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık hissetmezler. Kendileri zaruret içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerdir. 

Allah dostlarına hüzün de, korku da yoktur buyuruyor Rabbimiz! Neden? Çünkü onlar bırakın birbirini kıskanmayı karşılıksız bir muhabbetle birbirlerini severler de ondan. Melekler bile gıpta eder onların bu haline;  

Efendimizin haber verdiğine göre bir mümin başka bir köyde yaşayan dostunu ziyarete giderken bir melek insan suretinde onun yoluna çıkar ve ona şöyle sorar; Nereye gidiyorsun? 
-Arkadaşımı ziyarete gidiyorum. 

Onda bir menfaatin mi var? 

- Hayır deyince, Melek ona şöyle der;
"Sen kardeşini nasıl seviyorsan Allah da seni öyle seviyor" diye müjdeler o katıksız seven kulu. 

Demek ki Rabbimizin bize olan sevgisi din kardeşimize olan sevgimiz mesabesindedir. 

Allah'ın bizi ziyadesiyle sevmesini istiyorsak biz de ziyadesiyle sevelim birbirimizi, biz de ziyadesiyle muhabbet besleyelim birbirimize ve hiçbir şeyi karıştırmayalım o sevginin içine. Öyle ya İnsan Suresinde şöyle söylemiyor mu diğergam müminler;  " Biz sizi ancak Allah rızası için doyuruyoruz ve sizden ne bir karşılık ne de bir teşekkür bekliyoruz".

 
 Menfaatte ve çıkarda arkadaşlık her kişinin kârıdır, asıl dostluk menfaati olmadan sevebilmektir. Hani bir gün Mevlana müridleriyle yürürken  köpeklerin  sarmaş dolaş yattıklarına şahit olmuşlar. Bir mürid de kendini tutamayıp;  " Efendim ne de güzel arkadaşça, dostça yatıyorlar deyince " Hele onların arasına bir kemik at da, dostlukları, kardeşlikleri ne kadar sürecek görelim diyerek nasıl da ibretlik bir ders vermiştir. 

Evet karşılık beklediğimiz iyilikler ancak birer ticarettir. E ben iyilik yaptım bana kötülük yaptı diye serzenişte bulunuyorsun. Herkes eteğindekini döker. İyiler iyiliklerini, kötüler ise kötülüklerini... İyilik ile kötülük bir değildir. Sana kötülük yapana iyilik yap,  bir de bakmışsın ki samimi bir dost oluvermiş sana. Buna da ancak sabredenler ulaştırılır buna da ancak  şanslı olanlar ulaştırılır. (Fussilet 34/35)

Rabbimiz bizlere kendisine dost olanları dost edinebilmeyi ve Allah'ın İbrahim'i dost edinmesindeki hikmeti(Nisa 125)  kavrayıp gerçek dosta vasıl olabilmeyi nasib eylesin. 

Sonra mahşerde ahu vah edenlerden olmak da var  hani; 

" Eyvah diyecek! Keşke falancayı dost edinmeseydim. Çünkü zikir (Kur'ân) bana gelmişken o, hakikaten beni ondan saptırdı. (Furkan 28/29)

Allah'a emanet olun kıymetli dostlar!