YOKLUĞUN
Yokluğunda ben,
Güneşi seyrettim uzun uzun,
Bir martıya takıldı bakışlarım
Yorgun bir savaşçı gibi,
Dermansız, umarsız...
Umut; konuştuğum tek dil oldu
Bazen anladığım
Bazen uzak diyarlardan gelmiş
Biri kadar yabancı..
Yokluğunda ben,
İçime gökkuşağı serptim
Sıra sıra ve sonsuz...
Güzden yaprak, yazdan güneş topladım.
Söyledikçe büyüdü sensizliğim
Bıkmadan, yılmadan adını sayıkladım.
Ardımda tepe olmuş, dağ olmuş hasretin
Dönüp bakmadım..
Yokluğunda ben,
Sensizliği yaşadım derin bir sabırla,
Bir gün geleceğinden emincesine,
Karamsar olmadı hiç duygularım..
En güzel elbisemi giydim,
Dolaştım yorgun..
En tatlı baharı kokladım avuçlarımda,
Yokluğunda ben,
Umudu çağırdım, ona kenetledim kendimi
Yalnız kalmadım.
Zaman geçmiş mevsim dönmüş,
Çiçek açmış dallarda,
Kapımdan bir bahar geçmiş,
Farkına varmadım..
Yokluğunda ben,
Güneşi seyrettim uzun uzun..
Düşüncelere daldım derin ve suskun
Gün bitti gece geldi sessizliğiyle.
Korkmadım, yılmadım, ışığı bekledim.
Doğunca güneşim,
Umuda inanmayı öğrendim..
Yokluğunda ben,
Hiç pes etmedim.
Ellerim boş, yüreğimde sevdan
Seni bekledim..
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.